روی میمون یا روی زیبا؟!

در خبرها آمده بود که نزدیک آرامگاه سعدی،  تابلویی تبلیغاتی برای ورود آقای احمدی نژاد نصب کرده و تصویر ایشان را با شعری از سعدی پیشکش کرده بودند!
البته و صد البته شعر را هواداران محمود خان دستکاری فرموده بودند!

اصل شعر شیخ اجل سعدی شیرازی:
" بخت باز آید از آن در که یکی چون تو درآید       روی میمون تو دیدن در دولت بگشاید! "
شعر دستکاری شده:
" بخت باز آید از آن در که یکی چون تو درآید       روی زیبای تو دیدن در دولت بگشاید! "


نمی دانم چرا و چگونه و توسط چه کسانی شعر شیخ اجل دستکاری شده است؟
چرا روی " میمون" به روی " زیبا" تغییر یافته است؟
آیا نگران " کلمه " میمون" در کنار تصویر مبارک ایشان بودند، خوب میمون هم مبارک است!
یا تاکید بر زیبایی مشارٌالیه است که اظهر من الشمس است! و نیازی به جعل ندارد! بر منکرش ...
یا فرهنگستان زبان فارسی شعر خداوند سخن، شیخ اجل را تصحیح فرموده اند که نامبرده به دل نگیرد!
عزیزان من؛ چه اصراری است که این بیت را در کنار این تمثال بگذارید؟ ادبیات ما این همه شعر روان دارد، خوب یک بیت انتخاب می کردید که " میمون" نداشته باشد تا ناگزیر به دخل و تصرف و تحریف در شعر سعدی نشوید!
مثلاً همین شعر زیبای : " آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا         بر سر ما آب می ریزی از آن بالا چرا! " را می نوشتید که دستکاری  در شعر بزرگان در قالب طنز و  طنازی و اشاره به خطر آب گرفتگی پاسارگاد باشد!
یا شاید فکر می کردید، سعدی قرن هاست که مرده است و بنیاد نشر آثار هم ندارد که مدعی شود، خوب هر چه می خواهیم به نافش می بندیم، این که قبله عالم نیست که چوب در آستین ما کنند!
بگذریم، این شعر را وصف الحال محمود کردند،  انتخاب با شماست که نسخه اصلی " روی میمون" را برگزینید، یا نسخه تحریف شده " روی زیبا" را ، من به خود اجازه نمی دهم که در سخن بزرگان دستیازی کنم!
متن اصلی شعر سعدی:
بخت باز آيد از آن در كه يكي چون تو درآيد
روي ميمون  تو ديدن در دولت  بگشايد

صبر بسيار ببايد پدر پير فلك را

تا دگر مادر گيتي چو تو فرزند بزايد

اين لطافت كه تو داري، همه دلها بفريبد

وين بشاشت كه تو داري، همه غمها بزدايد

رشكم از پيرهن آيد كه در آغوش تو خسبد

زهرم از غاليه آيد كه بر اندام تو سايد

نيشكر با همه شيريني اگر لب بگشايي

پيش نطق شكرينت چو ني انگشت بخايد

گر مرا هيچ نباشد نه به دنيا نه به عقبا

چون تو دارم، همه دارم. دگرم هيچ نبايد

دل به سختي بنهادم، پس از آن دل به تو دادم

هر كه از دوست تحمّل نكند، عهد نپايد

با همه خلق نمودم، خم ابرو كه تو داري

ماه نو هر كه ببيند، به همه كس بنمايد

گر حلال است كه خون همه عالم تو بريزي

آنكه روي از همه عالم به تو آورد، نشايد

چشم عاشق نتوان دوخت كه معشوق نبيند

پاي بلبل نتوان بست كه بر گل نسرايد

سعديا، ديدن زيبا نه حرام است وليكن

نظري گر بربايي، دلت از كف بربايد
این هم لینک متن کامل شعر شیخ اجل سعدی شیرازی:
http://ganjoor.net/saadi/divan/ghazals/sh277/
90/6/21   مهدی خزعلی
وبسایت دکتر مهدی خزعلی