مادر نازنین خسروانی به دادستان تهران: در این سلول سرد و نمور، لااقل به او لباس گرم بدهید

 جرس: اعظم افشاریان، مادر نازنین خسروانی روزنامه نگار زندانی که بیش از ۷۰ روز است در بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات نگهداری می شود در نامه ای به دادستان تهران از آخرین وضعیت دختر دربندش گفته است . اینکه در دو ملاقات آخر با او فهمیده است که دخترش در سلولی نمور و سرد به سر می برد بدون اینکه مسوولان زندان به او لباس کافی بدهند و یا لباسهایی را که خانواده برایش برده اند به او تحو.یل بدهند .

به گزارش کلمه، مادر نازنین در نامه اش به دادستان تهران ، جعفری دولت آبادی ضمن تاکید بر بی گناهی دخترش نوشته است : عنقریب است که پیکر نحیف دخترمان با تشدید بیماری های قبلی وی و بروز بیماری های جدید ناشی از ضعف و برودت شدید هوای سلولش، دستخوش عوارضی شود که تحفه همکاری دستگاه اطلاعاتی و قضایی کشور برای تضییع حقوق زندانیان و تحدید روزنامه نگاران است. این محدودیت ها بی شک بدون تردید از مصادیق عینی شکنجه جسمی محسوب می شود. نامه مادر این روزنامه نگار را به دادستان تهران بخوانید:

 

جناب آقای جعفری دولت آبادی, دادستان محترم تهران

احتراما به اطلاع جنابعالی می رساند، نازنین خسروانی، فرزند اینجانب در هر دو ملاقاتی که تا کنون با وی داشته ایم اعلام کرده در سلولی به شدت سرد و نمور با پنجره ای شکسته، با پتو و لباس هایی شدیدا نامناسب روزهای یخبندان زمستان را سپری می کند و از سوز و سرمای غیر قابل تحمل سلول خود شکایت داشته است. این در حالی است که لباس هایی را که مدتها پیش برای تحویل به او، به زندان اوین داده ایم به وی تحویل نداده اند و عنقریب است که پیکر نحیف دخترمان با تشدید بیماری های قبلی وی و بروز بیماری های جدید ناشی از ضعف و برودت شدید هوای سلولش، دستخوش عوارضی شود که تحفه همکاری دستگاه اطلاعاتی و قضایی کشور برای تضییع حقوق زندانیان و تحدید روزنامه نگاران است.
 

در مورد بی گناهی وی و تقاضاهای مستمر خویش برای عدالت ورزی در حق ایشان سخن تازه ای نمی گویم و هنوزامید خود را برای مشاهده رفتاری عاقلانه و مبتنی بر انصاف از دستگاه قضایی از دست نداده ام .چرا که تجربه دادخواهی از کسانی که باید دادستان مظلومان باشند، برای ما تجربه ای تلخ و نا امید کننده بوده است. اما امیدواریم از اعتبار و قدرت دستگاه قضا حداقل آنقدر باقی مانده باشد که بتواند به بازجویان اعمال کننده این محدودیت ها که بی شک و بدون تردید از مصادیق عینی شکنجه جسمی محسوب می شود، بقبولاند که فراهم کردن زمینه مرگ تدریجی زندانیان از طریق اعمال محدودیت ها و کمبودهای بهداشتی ، غذایی و محیطی، کمکی به حل مشکل نخواهد کرد.

بدیهی است ارائه این درخواست به معنای تقلیل خواسته همیشگی من (از آزادی فرزند بی گناهم به تقاضای اعطای لباس گرم و پتو به وی) نخواهد بود بلکه این نامه را به عنوان تذکر به شما و اجزای دستگاهتان برای فراهم کردن حداقلهای حقوق زندانی می نویسم و امیدوارم هرچه زودتر از حل مشکل دخترم آگاه شوم.

اعظم افشاریان(مادر نازنین خسروانی, روزنامه نگار دربند)