فراخوان ســــبزها به نــــدای الله اکبـــر؛ اعلام حضور با تاکتیک جدید

    
 در اعتراض به افزایش فشارهای امنیتی و تهدیدات وارده بر رهبران جنبش سبز و همچنین واکنش به اِعمال محدودیت های تازه علیه فعالان جنبش، جمعی از کنشگران و حامیان رسانه ای جنبش سبز، طی فراخوانی از مردم دعوت کردند تا از ساعت ده تا یازده شامگاه دوشنبه ٢۹ شهریورماه، با ندای "الله اکبر"، اعتراضات مدنی خود را تداوم بخشند.











دعوت کنندگان به این اعتراض مدنی، غریو شبانۀ "الله اکبر" را "هشدار به حاکمیت جهت توقف سرکوب و اقدامات ماجراجویانه"، "اعلام حمایت از رهبران جنبش" و همچنین "بیان زنده بودن جنبش سبز" می دانند.





جایگاه غریو الله اکبر در جنبش

از اولین شبهای تبلور جنبش سبز و آغاز اعتراضات مدنی علیه روند و نتایج انتخابات ریاست جمهوری، ندا و غریو "الله اکبر"، همزمان با "مرگ بر دیکتاتور"، "یا حسین میرحسین"، بعنوان اولین شعارهای شبانگاهی مردم و حامیان جنبش سبز - فارغ از بُعد مذهبی آن (چرا که گزارش ها از همگامی اقلیت های مذهبی و عقیدتی نیز حکایت می کرد- مطرح گردید و به بخش ثابت حرکتهای اعتراضی جنبش سبز در شبهای مبارزه بدل گشت.





ندای الله اکبر در شبهای تسلسلی جنبش سبز، همانند شعارهای دیگر، از نشانه های اعلامِ "حضور"، "پیوستگی"، "بیشماری"، "همگامی" و همچنین "اتحاد" حامیان جنبش به شمار می رفت.





شواهد حاکی از آن است که از شامگاه ٢۵ خرداد ۸۸ و ساعاتی پس از راهپیمایی چندین میلیونی مردم در خیابانهای مرکزی تهران و شروع اولین موج سرکوب خونین و عریانِ معترضان، پشت بامها و مناطق مسکونی به سنگرهای شبانه و دست نیافتنیِ جنبش مقاومت مدنی تبدیل شد و همزمان به بسیاری از شهرهای کشور سرایت کرد.





در همین راستا، شهید مصطفی غنیان، دانشجوی ٢۶ سالۀ دانشکده فنی مهندسی، در شامگاه ۲۶ خرداد و هنگامی که روی پشت بام ساختمانی در حال سر دادن بانگ الله اکبر بود، به ضرب گلوله ای به شهادت رسید و ملقب به "شهید الله اکبر" جنبش سبز شد.





دلایل اتخاذ "تاکتیک الله اکبر" در موقعیت کنونی

با توجه به استعداد و احتمال شروع مجدد موج سرکوب گسترده و عریانِ حامیان جنبش توسط ارگانهای متعدد سرکوب، اتخاذ تاکتیک های متفاوت و لزوما "کم هزینه" و "آسان تر" و همچنین "گیج کنندۀ دستگاههای امنیتی"، از بهترین شیوه های اعلام حضور، بیان هشیاری و اعلان بیشماری جنبش تلقی شد.





دلایل زمانی اتخاذ تاکتیک و شروع مجدد فعالیتهای اعتراضی جنبش

طی هفته های اخیر، نیروهای امنیتی، شبه نظامیان بسیج، یگان ویژه پاسداران، لباس شخصی های وابسته به محافل خاص و همچنین بازوهای رسانه ای حامی دولت کودتا، با چراغ سبز برخی مقامات ارشد حکومت، به حملات خشونت بار، سازماندهی شده و دامنه داری علیه دفتر میرحسین موسوی، منزل و منطقه مسکونی مهدی کروبی و همچنین مسجد و محل تدریس مرجع مردمی آیت الله دستغیب دست زده و از هتک حرمت و تهدید، تا دستگیری و ضرب و شتم و ایجاد حریق، اِبایی نداشته اند.

همزمان برخی مقامات قضایی و امنیتی، از قریب الوقوع بودن "برخورد و محاکمه" سران جنبش خبر داده و تریبون های رسمی حکومت نیز آن را پوشش وسیع دادند.





بانیان اولیه دعوت

از اولین بانیان این فراخوانِ جنبش مقاومت مدنی، جمعی از سایتهای جنبش سبز بودند، که اوایل هفته گذشته با صدور فراخوانی از مردم دعوت کردند، تا اعتراض شان به "حصر رهبران جنبش" و "بازی های جدید کودتاگران" را، با سردادن بانگ الله اکبر در شامگاه دوشنبه ۲۹ شهریور نشان دهند.



در فراخوان این سایتها – که پایگاههای اینترنتی جبهه مشارکت، حزب اعتماد ملی، ادوار تحکیم، نهضت آزادی و ... نیز به آن پیوسته بودند- آمده بود : "دولت کودتایی که پس از یک سال سرکوب و خفقان و ادعای شکست فتنه و خاموشی مخالفان، هنوز از اداره ملک و مملکت عاجز است در آخرین صحنه آرایی خطرناک خود به محاصره سران جنبش سبز و تلاش برای به حصر درآوردن میرحسین موسوی و مهدی کروبی روی آورده است. امری که هرچند از ابتدای آغاز جنبش، نقطه آمال و آرزوهای کودتاچیان بود اما ترس و هراس آنان از واکنش مردم اجازه این مقابله را به آنها نمی داد و داد و قال افراطیون آنان نیز برای محاکمه آنچه که سران فتنه می نامند در واهمه عکس العمل مردم و طرفداران جنبش سبز ناکام می ماند."





پایگاه اینترنتی «ندای سبز آزادی» نیز، از مردم ایران درخواست نمود تا با سر دادن ندای شبانه "الله اکبر"، ضمن حمایت از رهبران جنبش سبز، به آمران و عاملان اقدامات اخیر، جهت توقف رفتارهایشان هشدار دهند.





این پایگاه های اینترنتی و سامانه های خبری- تحلیلی همچنین خاطرنشان کردند "درصورت نیاز، در شب های بعد نیز فریاد اعتراضمان را سرخواهیم داد."





حامیان فراخوان

کمی بعد تر جمعی از دانشجویان و جوانانِ عضو ستاد انتخاباتیِ میر حسین موسوی و مهدی کروبی در انتخابات سال گذشته، با صدور اطلاعیه ای، ضمن اعلام مجدد انسجام تشکیلاتی خود، حمایت خود را از فریاد "الله اکبر" در حمایت از سران جنبش سبز اعلام کردند و با صدور بیانیه ای خاطرنشان ساختند:

" گویا تغییر موقت فاز جنبش سبز و بردباری مردم در برابر خشونت های بی حد نهادهای دولتی و حكومتی، اقتدارگرایان را بر این تصور باطل قرارداده كه می توانند جسارت و اهانتی بیش از پیش به سران جنبش سبز داشته باشند. از این رو با توجه به افزایش فشار نهادهای حاكمیتی بر میرحسین موسوی و مهدی كروبی، از فراخوان فریاد الله اكبر در شامگاه دوشنبه حمایت می كنیم."



در ادامه این اطلاعیه همچنین آمده است:" طنین فریاد الله اكبر كه هزینه و خطركمتری نسبت به حضور خیابانی دارد، زنگ خطری برای اقتدارگرایان است تا مراقب خط قرمز مردم كه سران جنبش سبز هستند باشند و بدانند كه در صورت بروز هر حادثه ای برای این عزیزان، عواقب تلخی برای حاكمیت پیش رو خواهد بود."





ناگفته نماند طی روزهای اخیر، بخش وسیعی از کاربران و اعضای شبکه های مجازی مانند فیس بوک نیز، ضمن اعلام حمایت از ندای الله اکبر، از مردم و دیگر کاربران خواسته اند به این موج پیوسته و آنرا همراهی کنند.









در یکی از فراخوان های منتشره در شبکه های اجتماعی آمده است "فریاد های اعتراضی دوشنبه شب، بی شک به بسیاری خواهد فهماند که در آستانه آغاز بازگشایی دانشگاه ها و اجرای هدفمند کردن یارانه ها، اتحادی دگر باره شکل گرفته است. فریاد الله اکبر دوشنبه شب، فریاد جگر سوخته مادران عزادار است . مادرانی که این روزها خون دل می خورند و در غم عزیزانشان ما را سهیم نمی بینند ...فریاد دوشنبه شب مانعی خواهد بود بر رشد افسارگسیخته دیکتاتوری که بداند که در صورت احساس وضعیت خاص باز هم در میدان خواهیم بود ..."





یکی از بلاگرهای حامی جنبش نیز، در آخرین پست خود که اشاره ای دارد به فراخوان دوشنبه و حمایت از آن، خاطرنشان می کند "سبزهای داخل ایران بنایشان را بر این گذاشته اند که در اعتراض به اراذل و اوباشی که شعبان بی مخ به آنان شرف داشت که با نام خودش خشونت می کرد؛ اما اینها بی نام و نشان و تحت عنوان لباس شخصی و خودسر، جلوی منزل میرحسین و شیخ مهدی کروبی، قشون کشی کرده اند، به پشت بام ها بروند.

سبزهای داخل ایران می خواهند در اعتراض به این «خودسرها» ی همیشه امن، که کسی به سمت شان شلیک نمی کند بار دیگر به پشت بام ها بروند و الله اکبر بگویند."





وی همچنین می گوید "روزنامه هایشان را از آنها گرفتند، همکلاسی هایشان را کشتند، رفیقان شان را در بند نگاه داشتند، خودشان را ممنوع التحصیل کردند، ممنوع القلم، ممنوع الخروج. «فرقی نمی کند دیگر چوپان دروغ بگوید یا راست، گرگ های آن حوالی آنقدر گرسنه اند که آدم ها را هم می درند»، همه چیزشان را گرفته اند، حتی خیابان را. به کسانی که تنها پشت بام برایشان مانده است، پشت نکنیم؛ الله اکبر"